วันนี้เป็นวันเกิดของแม่ แต่ฉันยังคงเตรียมสอนและยังไม่ได้นอน อยากกลับไปหาแม่ พาแม่ทานข้าว ปีนี้แม่ย่าง 74 ปีแล้ว... แต่ด้วยความตั้งใจมั่นไว้ว่าจะส่งหนังสือให้เสร็จภายในสิ้นปีนี้ให้ได้ จึงทำให้ฉันรู้สึกแบ่งเวลาไม่ค่อยถูก ใจหนึ่งก็อยากทำงานให้เสร็จ แต่อีกใจก็อยากจะแว๊บกลับบ้าน... ทำยังไงดี!!! ตอนนี้ตี 2 กว่าแล้ว... นอนก่อนดีกว่าตื่นมาโทร.ไป Happy Birthday แม่แต่เช้า แล้วค่อยตั้งสติใหม่ว่าจะทำอะไรก่อนดี... เพราะแม่เองก็อยากให้ฉันส่งหนังสือเล่มนี้มากเหมือนกัน แม่บอกว่าวันเกิดของแม่ๆ ไม่มีอะไรมาก ก็จะทำบุญตักบาตรให้ตากับยาย ทำให้ฉันได้คิดว่าวันเกิดของฉันที่จะถึงต่อจากแม่ในอีกไม่กี่วันนี้ฉันควรทำอะไรให้แม่ชื่นใจ มากกว่าจะไปเลี้ยงฉลองกับคนอื่นๆ เพราะแม่ทำให้ฉันมีชีวิต และได้มีโอกาสทำสิ่งที่ดีในทุกวันนี้ และแม่ก็เป็นบุคคลคนเดียวที่รับฟังฉันได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าเรื่องนั้นจะทำให้แม่ทุกข์หรือสุขใจไปด้วย แม่ก็มักจะตั้งใจฟัง ให้กำลังใจ ตักเตือน สั่งสอน ฉันมีความเชื่อว่าถ้าฉันติดขัดเรื่องใด ถ้าได้กลับบ้านไปขัดห้องน้ำ ทำความสะอาดบ้านให้แม่ หรือพาแม่ทานข้าว ทุกๆ สิ่งที่ติดขัดนั้นจะค่อยๆ คลี่คลายไปในทางที่ดี ฉันเชื่อว่าความกตัญญูรู้คุณบิดา มารดา จะส่งผลดีให้กับตัวของเราเอง... เฮ้อ!!! คิดถึงแม่จัง...
ผศ.ดร.บุญญลักษม์ ตำนานจิตร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น